Vijf over elf. Inge Gerets komt van een personeelsfeestje in Brussel. Ze haast zich om de laatste trein richting Mechelen niet te missen. In Sint-Guido, de dichtsbijzijnde metrohalte, ligt het perron er verlaten bij. Als Inge overweegt om een taxi te nemen en rechtsomkeert wil maken, merkt ze tot haar verbazing dat ze niet alleen is. De jonge allochtoon, zelfverzekerd en arrogant, staart haar aan alsof hij naar iets smerigs kijkt.
Blijven of weglopen? Kiezen. De essentie van het leven. Maar wat als er geen keuze is? Inge beseft dat ze als een rat in de val zit. Ze raakt in paniek. Waarom ik? Probeert zichzelf te sussen. Die jongen wacht gewoon op een vriend. Haar gemoed schiet vol en ze haast zich naar het eind van het perron. Ben ik een racist? De jonge allochtoon komt haar niet achterna. Inge haalt opgelucht adem. Als haar ogen langs de muur glijden, ziet ze een vuilzak. Het ding hangt over een bewakingscamera. Is dat toeval? Of het begin van een verschrikkelijke nachtmerrie waaruit Inge nooit meer zal ontwaken.