In de klas kijkt iedereen op naar Peter. Hij is zo'n beetje de leider van de klas. Altijd heeft hij een antwoord klaar, en zo weet hij iedereen de mond te snoeren. Anders is het met Simon. Die is primus van de klas, en hij heeft daar helemaal geen moeite mee. Maar Simon is ook erg teruggetrokken, en hij heeft nauwelijks vrienden. Tussen Peter en Simon ontstaat een onwezenlijke vriendschap. Waarom zit Simon voortdurend weg te dromen, alsof hij met zijn hoofd in een andere wereld woont? Waar haalt hij zijn haast bovennatuurlijke intelligentie vandaan? Waarom voelt Peter zich zo tot hem aangetrokken al voelt hij dat Simon voor hem onbereikbaar is?