“Half thriller, half bizarre komedie: niets wat u tot nu toe heeft gelezen, is vergelijkbaar met Moordgrap.” vermeldt de cover van het boek. Tenzij je eerder al iets van Horowitz las natuurlijk. Zijn jeugdboeken bijvoorbeeld. Dan is het allemaal wel heel herkenbaar en kwa stijl vrij voorspelbaar. Zo zijn de thema’s in het boek eigenlijk opgewarmde kost uit zijn jeugdboeken: een zwaar paranoïde hoofdpersonage, samenzweringstheorieën, voortdurende doodsbedreigingen, uitzichtloze situaties... Toch moeten we Horowitz zijn spitsvondigheid nageven: “Waar komt een grap vandaan?” Wanneer je deze vraag dan ook vrij letterlijk opvat en een verhaal opbouwt rond de zoektocht naar het ontstaan van een mop, krijg je al vlug vrij komische toestanden. Wanneer je dit gegeven verder van de nodige spanning, horror en romantiek voorziet, bekom je inderdaad een aardig verhaal. Deze cocktail maakt dat het lezen van Moordgrap toch nog de moeite waard blijft. Horowitz’ schrijfstijl mag dan al iets voorspelbaar komisch hebben, ook dat blijft leuk om lezen. En dat is het boek dan ook, niets meer en niets minder: een leuk tussendoortje.