Voor de reeks 'À la limite' in 'Knack Weekend' ging journaliste Annemie Struyf samen met fotografe Lieve Blancquaert op zoek naar mensen die leven op het scherp van de snee, op of over de limieten van leven, liefde en dood. Het resultaat is een boek vol verhalen over leven, liefde en dood.
Het is meer dan een selectie van de sterkste artikelen uit de serie. Het is meteen ook het grappige en meeslepende verhaal van de achter-, onder-, boven- en zijkant van het reportagewerk. Het relaas van al die persoonlijke, leuke, trieste en hilarische randvertellingen die ze wel aan hun vrienden, maar nooit aan het papier toevertrouwden.
Drie jaar samen on the road!
Een boek geschreven zonder sensatiezucht of valse pathetiek. Alleen verhalen en beelden die je nekvel vastgrijpen en niet meer loslaten.

Verhalen

Complottheorieën zijn alomtegenwoordig, maar de meeste mensen nemen ze niet echt ernstig. Wil dat zeggen dat wie een complottheorie aanhangt automatisch een mafketel is? En waarom zouden we tijd en energie steken in het bestuderen van complottheorieën? Worden onze democratie en pers echt bedreigd door schimmige organisaties of zijn het eerder de complottheorieën zelf die ondermijnend werken? Kunnen we ware van gefantaseerde complotten onderscheiden?

Het is waar dat politici, wetenschappers en journalisten soms onbetrouwbaar blijken. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat de complottheorieën over pakweg de maanlanding, de moord op Kennedy, de aanslagen van 9/11 en die op Charlie Hebdo daarmee bevestigd zijn. Hoe kunnen we verklaren dat dergelijke dubieuze verhalen onvermijdelijk ontstaan, telkens als zich een wereldschokkende gebeurtenis voordoet? Hoe gaan we hiermee om en hoe kunnen we feit van fictie onderscheiden? 'Achterdocht tussen feit en fictie' vertelt u alles over deze en andere intrigerende kwesties.

Deze reeks komt tot stand in nauwe samenwerking met SKEPP. De hoofdredacteurs zijn Johan Braeckman en Tim Trachet.

De kwaadste collumns van Koen Meulenaere/ Het Faudtste Nieuws van Jan Nelis

Het thema van deze bundel is misdaad - en de Latijns-Amerikaanse auteurs maken daar, met hun unieke mengeling van realisme en absurdisme, iets heel bijzonders van. 

De verhalen uit De kip die over de soep vloog laten zich lezen als een roman. Het boek omvat zestien verhalen die grotendeels gebaseerd zijn op de (oorlogs-)jeugd van de joodse Frans Pointl. Het titelverhaal beschrijft een etentje waarop hoofdpersoon David zijn moeder trakteert. De kippensoep kan de goedkeuring van zijn moeder niet wegdragen: de kip is in haar ogen slechts over de soep gevlogen. De dominante en getraumatiseerde moeder brengt Pointl venijnig in beeld: ‘een gebit alsof ze een piano had ingeslikt en de vergeelde toetsen waren blijven steken’. 

Het ondraaglijke onderwerp van de Holocaust wordt draaglijk gemaakt door Pointls laconieke, ironische stijl. De kip die over de soep vloog werd zowel in Nederland - het werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs - als in het buitenland lovend ontvangen.

Sedert eeuwen is Antwerpen de artistieke hoofdstad van Vlaanderen, het centrum van Kunst en Letteren in de zuidelijke Nederlanden. Onze literatuur is in hoge mate de Antwerpse auteurs schatplichtig. Maar sommige van hun werken worden thans niet meer of te weinig gelezen, omdat zij in boekhandels en bibliotheken onvindbaar zijn of niet herdrukt werden in moderne spelling. Daarom deze omnibus. 

Bundeling van vijftig min of meer klassieke griezelverhalen, waaronder diverse heel beroemde, zoals 'Het hart als verrader' van Poe, 'De seinhuiswachter' van Dickens, 'Een vreselijk vreemd bed' van Collins, enz. 

Twaalf auteurs uit twaalf verschillende landen schreven in de geest van Montaigne korte verhalen, essays en autobiografische bespiegelingen; in koor, maar met hun eigen stem. Ze nemen ons mee naar Israël en Spanje, naar een nachtelijk roverskamp of op een wandeling langs de Moldau, we dalen met ze af naar de diepste eenzaamheid en klimmen op naar de hoogste liefde.

Dit boek gaat in hoofdzaak over het gebruik van Vlaamse woorden en uitdrukkingen in verschillende domeinen van het dagelijks taalverkeer. Zo bevat het boek o.a. hoofdstukken over het Vlaams in de sport, politiek, onderwijs en rechtspraak. Vrij veel aandacht wordt besteed aan het gebruik van het Vlaams in kranten en in de literatuur. Veelal wordt het Vlaams gerelateerd aan het Standaard-Nederlands. Naast het taaleigen komen onder meer aan de orde: de taalsituatie in België en de positie van en de opvattingen over het Vlaams. Met behulp van een alfabetisch register kan worden nagegaan welke woorden waar behandeld zijn. De auteur, die eerder o.m. 'Mooipraat', een boekje over eufemismen (a.i. 90-02-253-X) publiceerde, heeft zijn taalobservaties verwerkt tot een prettig en vrij gemakkelijk leesbaar verhaal, dat vaak aansluit bij de actualiteit. Dat alles maakt het boek, dat geen wetenschappelijke pretenties heeft, geschikt voor een breed publiek.